جاده سیاهمزگی و انتظاری که پایانی ندارد/ای که دستت می رسد کاری بکن

چند سالیست مردم سیاهمزگی از توسه تا خرمکش منتظر بازسازی تنها جاده محل زندگی‌شان هستند.

سینا نظری نصیرمحله، پیام شفت۲۹مهر۱۴۰۱ /منطقه خرمکش سیاهمزگی به کمک آبشار دود وزن در یک دهه گذشته بیش از پیش در استان شناخته شده است.
اما این مسیر زیبا و گردشگری شهرستان بیش از سه سال است. در وضعیت اسفناک جاده ای به سر می برد.
به طوری که گردشگر بعد از آمدنش به قول معروف کلاهش هم بیفتد میلی به برگشت ندارد.
عملاً جاده این مسیر سه سالی است که قابل تردد نیست.تقریبا از دو سال پیش وضعیت این جاده بر سر زبان های مردم وبعد مسولین شهرستانی افتاده و حتی

چند باری اهالی محل تجمعات اعتراضی برگزار کردند.

که تا به امروز یعنی مهر هزار و چهارصد و یک راه به جایی نبرده.ناگفته نماند کارهایی انجام شده اما پروژه تکمیل نشده.
و این کام مردم منطقه را تلخ نگه داشته است .
مثلا پل جدیدی در کنار پل قدیمی ساخته شده و تقریبا آماده بهره برداریست.اما این پل آغاز تخریب جاده نیز هست.
جاده ای که دو سالیست در انتظار آسفالت است.
یک سال قبل پیمانکاری آسفالت این مسیر را بر عهده گرفت.و بخش زیادی از مسیر تقریبا دو سوم آن را تکمیل کرد.
اما بعد از بررسی مشخص شد.
وی کم کاری کرده و ضخامت جاده استاندارد نیست.که این امر باعث فرسودگی پیش از موعود جاده می‌شد.
به همین دلیل این پیمانکار خلع ید شد.و تابستان امسال پروژه به پیمانکار دیگری سپرده شد.
که وی ضمن آسفالت مسیر باقی مانده

روکش مجدد مسیر آسفالت شده را نیز انجام دهد.ولی پاییز فرار رسیده و همچنان هیچ خبری از ماشین آلات سنگین راهسازی نیست.
با توجه به گردشگر پذیر بودن این منطقه انتظار می‌رفت این پروژه با جدیت بیشتری دنبال می‌شد.
در حال حاضر اهالی محل از وضعیت جاده کلافه اند.به دلیل وضعیت جاده کسی رغبت به جابجای مسافر و بار در این مسیر را ندارد.
(چون اهالی این منطقه غالبا دامداران نیاز مداوم به حمل خوراک برای دام دارند)
یاد آوری میکنم این تنها جاده آسفالته مردم این منطقه است.اگر این مسیر یک جاده گردشگری هم نبود.
به دلیل تنها جاده آسفالتی منطقه باید در پروژه های اولویت دار اداره راه و شهرسازی شهرستان دیده می‌شد.
در صحبت با اهالی چیزی جز دلسردی و ناامیدی ندیدیم.آنها می دیدنت که پاییز و زمستان آتی را هم باید با جاده ای که

بعد از هر بارندگی به جاده گلی تبدیل می‌شود تحمل کنند.با این مصرع این گزارش را تمام میکنیم.
ای که دستت می‌رسد کاری بکن…